កាលពីថ្មីៗនេះ គណនីមួយឈ្មោះ Phen Veth Official បានសរសេររបាយការណ៏មួយដោយបានរៀបរាប់នៅលើគណនីរបស់ខ្លួនផ្ទាល់ថា៖ បើតាមការសន្និដ្ឋាន ទីទួលមួយកន្លែងដែលកប់សាកសពរបស់បុព្វបុរសខ្មែរដាក់ក្បាលទៅទិសខាងលិច តាមលោក ឌូហ្គល អូរ៉េលលី បានពន្យល់ថាហេតុដែលបណ្តាល ឱ្យអ្នកស្លាប់ត្រូវគេកប់ដាក់ក្បាលទៅទិសខាងលិចនោះ ប្រហែល មនុស្សសម័យនោះយល់ឃើញថា ជីវិតមនុស្សប្រៀបដូចសុរិយាពេលលិចតែងតែត្រាច់ចរទៅទិសខាងលិច។
ហើយសូម្បីតែឈ្មោះនៃអធិរាជរបស់ដូនតាខ្មែរក៏មានឈ្មោះថា សុរិយា ដែលគេសំដៅទៅលើ ភាពខ្លាំងពូកែ។ លោក ឌូហ្គេល អូរ៉េលលីបានឱ្យដឹងថា ភាពអស្ចារ្យដែលខុសពីកំណាយកន្លែងនោះ គ្រោងឆ្អឹង នៃសាកសពពុំមានពុកផុយដូចមនុស្សជំនាន់ក្រោយឡើយ គឺមានភាពរឹងដូចឆ្អឹង ខ្មោចដែលទើបនឹងស្លាប់នៅពេលថ្មីៗអ៊ីចឹង។
បុរាណវិទូផ្នែកជំនាញឆ្អឹងធ្មេញ អ្នកស្រីបណ្ឌិត លូស៊ី ស៊ីវ៉ាន់ អាយុ ៤៥ ឆ្នាំបានធ្វើវិសោធនកម្មលើគ្រោងឆ្អឹងធ្មេញបានឱ្យដឹងថា វាមានអាយុកាលមុនគ្រិស្តសករាជ ៣០០ ឆ្នាំ។ ក្នុងនោះមានសពបុរាណចំនួនប្រាំបីនាក់ ក្នុងនោះមានសព ក្មេងពីរនាក់ ក្រៅពីសាកសព នៅមានក្អមដី និង កុលាលភាជន៍ ឆ្នាំងដី និង ឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ជាច្រើនទៀត។ នៅមានអលង្ការដែលមនុស្សសម័យមុនប្រើប្រាស់លម្អកាយ មានដូចជា ឡតធ្មេញ អង្កាំ សម្រាប់ពាក់លើករមនុស្ស កងដៃមាសនៅលើសពអំបូរខ្មែរសម័យបុរាណ ។
នេះបញ្ជាក់ថា ខ្មែរសម័យដើមគឺជាពូជពង្សអ្នកមានមាសប្រាក់ គ្រឿងអលង្ការ ឯចំពោះហេតុដែលបណ្តាលឱ្យឆ្អឹងធ្មេញមនុស្សសម័យមុន មិនពុកផុយនោះ គឺដោយសារពួកគាត់មិនចេះពិសាបារី ម្ហូបអាហារគ្មានជាតិពុល ពោល គឺពួកគាត់បរិភោគតែអាហារធម្មជាតិសុទ្ធសាធមានដូចជា ត្រី សាច់ស្លឹក រុក្ខជាតិដែលគ្មានសារធាតុគីមី។ ដូចគ្នានេះ មនុស្សដើមសតវត្សរ៍ ទី ១-៣ ចូលចិត្តរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំ ហើយពេលពួកគេបានស្លាប់ទៅក៏យកទៅ កប់នៅទីទួលដែលគ្មានទឹកលិចដល់ ដូច្នេះទើបរក្សាឱ្យឆ្អឹងនៅបានយូរឆ្នាំ។
